Het is er doodsaai, maar magisch: het geheim achter de Teide, de ‘wonderberg’ waar Wout van Aert nog wat langer blijft zitten om het voorjaar voor te bereiden
Het is er pokkesaai. Het is drummen om er te slapen voor de Wout van Aerts of Remco Evenepoels van deze wereld – toch kun je zelf ook terecht, maar wees er snel bij. De ‘wonderberg’ El Teide voor dummies. De gidsen: Jurgen Van den Broeck, de Belgische pionier, en analist Dirk De Wolf, die de helft van het jaar op het eiland verblijft. “Je wordt er gedwongen als een kluizenaar te leven.”
El wat? El waar?
Op een dikke vier uur vliegen van Brussel doemt hij op tijdens de landing naar Tenerife, een van de Canarische Eilanden. Moeilijk te missen, want de Teide is 3.718 meter hoog, de hoogste top van Spanje. Een vulkanische woestenij – geen nood, de laatste uitbarsting dateert van 1909. De top kunnen enkel wandelaars bereiken. De makkelijkste weg: met de kabelbaan tot 3.556 meter en dan nog enkele hoogtemeters te voet. Fietsers raken tot 2.356 meter. De drukte valt, vergeleken met Spaanse costa’s of Vlaamse wegels, reuze mee voor wie zich naar boven hijst in het maanlandschap.
Waarom zoeken ze het zo hoog?
Wout van Aert en zijn Jumbo-Visma-ploeg legden er in februari de basis voor dit – tot nog toe uiterst succesvolle – voorseizoen, Van Aert blijft er nog enkele dagen langer dan voorzien nu hij past voor de Strade Bianche. Remco Evenepoel vertrekt deze week om zijn Ronde van Italië voor te bereiden. Het doel: een hoogteprikkel opzoeken. Het principe: hoe hoger, hoe meer rode bloedcellen het lichaam aanmaakt, hoe beter het zuurstoftransport. Kortom, ideaal voor duursporten, zoals wielrennen.
Jurgen Van den Broeck, vóór Evenepoel de succesvolste Belgische ronderenner van de voorbije decennia, is een van de Belgische pioniers op de Teide. “Toen ik daar in het voorjaar zat, zegden ze: Wat doet die daar? Die koerst niet, die traint alleen. Terwijl nu omzeggens iedereen er zit in februari, maart.” Dirk De Wolf, in onze podcast De koers is van ons: “De hoogte doet haar werk, zeker als je er, zoals Van Aert, Roglic en Benoot, drie-vier weken verblijft.”
Wat maakt de Teide zo aantrekkelijk?
Het aantal hoogtemeters, en de variatie in klimwerk. Vanaf de zeebodem gemeten zijn alleen in Hawaï nog imposantere vulkanen te vinden. Met 2.200 hoogtemeters overtreft de Teide Alpenreuzen als de Stelvio (1.560 hoogtemeters) of de Galibier (1.245 hoogtemeters). Even afdalen vanuit het hotel richting strand, en dan kun je moeiteloos vijftig tot zestig kilometer onafgebroken klimmen – uniek in Europa – met stijgingspercentages tussen vijf en tien procent. Wie zijn weg zoekt tussen hogergelegen dorpen als Los Cristianos, Vilaflor en San Miguel, vindt er zowel kort, ultrasteil klimwerk als langere, minder steile hellingen. Kortom, geknipt voor de uiteenlopendste trainingsschema’s: van trainingen op zeeniveau, tot het zwaardere werk in het middengebergte en heel intensieve uren in het hooggebergte.
De Wolf: “Je kunt urenlang bepaalde wattages en omwentelingen bergop rijden. Dat is niet mogelijk op de wegen in Antwerpen of het Pajottenland. Je moet er natuurlijk de juiste motor voor hebben om drie, vier weken de zware trainingsbelasting aan te kunnen: die vermogens, 3.500 tot 5.000 hoogtemeters per training.” Van Aert postte tijdens zijn hoogtestage een training op Strava: 106 kilometer en ruim 2.500 hoogtemeters.
Van den Broeck: “Ik experimenteerde ook. Dan eens hard trainen boven, dan eens rustiger trainen boven, en dan zien hoe je lichaam reageert. Ooit deed ik, tegen beter weten in, intervaltraining boven. Wel, dat bleek te werken voor mij.”
Waarom niet naar bekende plekken als de Spaanse Sierra Nevada of het Italiaanse Livigno?
“Het verschil met andere hoogtestageplaatsen is het klimaat”, zegt De Wolf. “De renners slapen op meer dan 2.000 meter hoogte, maar als ze 1.000 meter dalen, kunnen ze trainen bij 20 graden, terwijl er op andere plekken in Europa op die hoogte nog sneeuw ligt.” Heel af en toe valt het tegen. Bambi’s on Ice, zo postte Van Aert toen hij met ploegmaat Koen Bouwman sneeuw tegenkwam tijdens een training.
Van den Broeck: “Normaal gezien is het weer in februari, maart deftig. Meestal ging ik twee keer in februari, maart op hoogtestage op de Teide, want dan lag er te veel sneeuw op de Sierra Nevada en was het daar te koud. Later op het jaar trok ik naar de Sierra Nevada, want dan was het op Tenerife te warm.”
Er bestaan alternatieven: Annemiek van Vleuten bijvoorbeeld trok naar Colombia. Prima keuze, maar ver vliegen en een jetlag. De Wolf: “Je hebt drie, vier, vijf vluchten per dag naar Tenerife. En je hebt er fietsenwinkels met topmateriaal. Als iets kapot is, kan het onmiddellijk hersteld worden en hoeven ze hun trainingen niet te onderbreken.”
Waar slapen Evenepoel en co.?
Eén adres: El Parador de las Cañadas del Teide, in het jargon de Parador. Gelegen op zo’n 2.200 meter – ‘sleeping high, training high’ of ‘sleeping high, training low’, herinner u de hoogteprikkel en de aanmaak van rode bloedlichaampjes.
Wandelaars kunnen terecht in de Refugio Alta Vista (3.260 meter). Maar daar raak je niet met een fiets. De Parador dus. Van den Broeck: “Het hotel is basic, maar het eten is goed. Dat wil zeggen: je kunt vragen wat je wilt.”
Probleempje voor profploegen: er zijn slechts 35 kamers. De Wolf: “UAE, Ineos en Jumbo-Visma huren die kamers meteen voor twee, drie jaar. Voor de eigenaar is dat een luxesituatie. De kamers zijn het hele jaar verhuurd. Ze komen er trainen in de winter, voor de klassiekers, de Giro, de Tour… Bahrain zit ook op Tenerife. Zij zitten niet in de Parador, maar in huisjes wat verderop. Die presteren nu ook goed in de Vlaamse kasseiklassiekers.” Van den Broeck: “Al in mijn tijd moest je snel zijn.” (lacht)
Kortom, het is onbegonnen werk om er als recreant een kamer tussen het wielerkruim te boeken? Toch niet. Het hotel voorziet ongeveer de helft van de kamers voor profsporters, de rest voor gewone stervelingen. Even gecheckt: zo is er een dubbelkamer vrij eind maart, voor 250 euro. Met evenwel de bemerking: “Je hebt geluk, meestal is dat niet beschikbaar. Reserveer snel voor het uitverkocht is.”
Als de vraag het aanbod overstijgt, waarom bouwen ze dan niet nog een hotel? Hotelbazen zouden niets lievers willen, maar ze mogen niet. De Wolf: “De Teide is een door de Unesco beschermd natuurgebied. De enige accommodatie is het hotel en enkele huisjes iets verderop.”
Hoe is het leven op de Teide?
Hotel Parador krijgt drie sterren, niet meteen het toppunt van luxe. Al is de standaard de afgelopen jaren verhoogd. Er zijn tegenwoordig een fitnesszaal, een indoorzwembad – of telescopen om naar de sterrenhemel te turen. De Wolf: “Voor de rest is er op die berg niets te zien. Ik voerde weleens een renner naar boven. Ik drink daar dan een koffietje, maar daarna ben ik snel naar beneden, want er valt werkelijk niets te beleven.”
Ideaal dus om te trainen, eten, slapen, repeat. Van den Broeck: “Je wordt een beetje gedwongen om te leven zoals een kluizenaar. Niet iedereen kan daar tegen. Klassieke renners vonden dat vroeger niet zo plezant. Nu beseft iedereen het belang. Ieder type coureur, ook klassieke renners, leeft nu als een ronderenner.” Op de zomerstage, bijvoorbeeld in Livigno, mogen vrouw en kind weleens afzakken bij Jumbo-Visma, maar op ‘de berg van Tenerife’ zijn het de venten onder elkaar.
Als enige ploeg kwam Jumbo-Visma met de volledige kern recht van de Teide naar het openingsweekend, zonder één wedstrijd te rijden. Als een sportief voorbereid blok, ook als een hecht team. Benoot, na zijn zege zondag: “Het kan twee kanten op als je zolang samen bent op stage. Of je bent elkaar beu, of je wordt een hecht team. Bij ons is het dat laatste.”
De verschillende routes:
Artikel geschreven door Hans Jacobs en Michael Van Damme voor Het Nieuwsblad op 28/02/2023.
Vulkaan El Teide op Tenerife is vruchtbare bodem voor wielergeluk
Hij heeft in de wielerwereld bijna mythische proporties aangenomen. Zonder hoogtestage op de flanken van de El Teide op Tenerife tel je in het peloton amper mee. Wat is het geheim van deze vulkaantop?
Wielerploegen moeten er vroeg bij zijn als ze hun renners voor het begin van komende seizoenen nog willen onderbrengen in de Parador de las Cañadas del Teide. Ploegleider Nicolas Maes van het Belgische Lotto-Dstny probeerde kamers te reserveren voor februari 2024 en 2025, vertelde hij onlangs aan Het Laatste Nieuws, maar kreeg te horen dat het hotel in de slagschaduw van de vulkaantop op Tenerife al volgeboekt was. Andere teams waren hem voor geweest.
Afgelopen weekeinde kreeg het begrip El Teide weer ineens een welhaast bezwerende klank. Dat Jumbo-Visma zo domineerde in zowel de Omloop Het Nieuwsblad als Kuurne-Brussel-Kuurne, met winst voor Dylan van Baarle en Tiesj Benoot, schreven de renners en de begeleiders bijna eenstemmig toe aan hun wekenlange trainingsstage op de flanken van de vulkaan midden op het Canarische eiland. In het logement met lichtbeige gevels te midden van een desolaat maanlandschap van gestolde lava en rotsblokken was op een hoogte van 2.145 meter het fundament gelegd voor een flonkerend voorjaar.
Effect is er. In deze ijle regionen maakt het lichaam extra rode bloedlichaampjes aan die zuurstof naar de spieren transporteren. Sporters houden het daardoor langer vol. En passant wordt er gesmeed aan het groepsgevoel – coaches, verzorgers, monteurs en diëtisten slapen er ook. Het luistert nauw: de Belg Wout van Aert, kopman in de komende klassiekers, besloot maandag na een korte ziekte zijn afdaling naar lagere landen wat uit te stellen om beter in vorm te geraken. Hij offerde zijn deelname aan de Strade Bianche, komende zaterdag, er voor op.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
Lance Armstrong
Niet dat de waarde van een logeerpartij op Tenerife een ontdekking is –Jumbo-Visma was de concurrentie waarschijnlijk vooral te snel af, het hotel houdt de helft van de veertig kamers vrij voor topsporters. Die zoeken het gebied al veel langer op. Lance Armstrong was in zijn hoogtijdagen geregeld te gast in de Parador. Volgens zijn voormalige ploeggenoot Tyler Hamilton maakte niet alleen het lagere zuurstofgehalte het verblijf aantrekkelijk, de afgelegen ligging verkleinde ook nog eens de kans op onverhoeds verschijnen van dopingcontroleurs. Ook Tourwinnaars Bradley Wiggins en Chris Froome bereidden zich met Team Sky voor op de vulkaan. Coach Jillert Anema stuurde de schaatsers uit zijn vroegere BAM-ploeg naar boven.
Het draait om meer dan die 2.000 meter plus. Zo vroeg in het jaar is het weer hier doorgaans veel beter dan in de Alpen, de Pyreneeën en de Sierra Nevada, zij het dat het vorige maand op het eiland toch nog sneeuwde. Er is weinig verkeer. Het hotel zelf heeft intussen jarenlange ervaring met de ontvangst van wielerploegen. Ze krijgen alle ruimte voor de uitvoering van hun programma, pottenkijkers blijven op afstand. Andere gasten oordelen wisselend over de accommodatie: in reviews roemen ze de locatie en het uitzicht op de vulkaantop van 3.718 meter, maar noemen ze de inrichting gedateerd en zijn ze niet erg over het eten te spreken.
Wat voor ploegen zeker telt: hoogtemeters maken. Vanaf de Parador dalen de renners voor trainingen af naar zeeniveau en gaan terug naar boven, bijvoorbeeld vanuit Los Cristianos of El Médano in het zuiden. Een busje met begeleiders rijdt vaak mee in het kielzog, de alarmlichten aan. Onderweg passeren ze geregeld recreanten die de Teide op de fiets ook weleens willen proberen. Over brede asfaltwegen, afwisselend tussen wijnranken, aloë vera en pijnbomen totdat alleen het vulkanisch gesteente overblijft, leggen ze tot veertig of vijftig kilometer af voordat ze weer voor het hotel staan. Ze kunnen nog verder, tot aan een kabelbaan, op ruim 2.300 meter.
Niet steil, wel lang
Gruwelijk steil op de flanken is het nergens, het is de lengte van de klim die ertoe doet. Bradley Wiggins rekende een Britse krant voor dat hij voorafgaand aan zijn Tourzege in 2012 vanaf 1 april tot aan de start in Frankrijk er op Tenerife 100 duizend hoogtemeters had opzitten. Wout van Aert kwam in 2020 in drie weken al tot 41.208 – dat kwam al in de buurt van een niet al te zware versie van de Tour de France.
Sommige renners koesteren de eenvoud, zo niet de monotonie van het bestaan. Steven Kruijswijk zei in 2017 ter plekke tegen het AD: ‘Hier boven zitten, is de beste voorbereiding. Thuis kun je eigenlijk niet heel de dag niks doen, terwijl je hier verplicht wordt te rusten. Hier ben je alleen maar bezig met fietsen.’
Anderen hebben meer moeite met het ijzeren ritme van trainen, rusten, eten, slapen, elke dag weer. Afleiding ontbreekt, verveling dreigt. Zelfs de vaak spectaculaire zonsopgang went, bekende Van Aert vorig jaar aan De Morgen. Om toch maar eens de zinnen te verzetten, monteerde ploegmaat Tiesj Benoot een luidspreker met favoriete tracks op zijn fiets als ze weer eens zo ver omhoog moesten, tegen de Teide op. Dat de groove van The Bad Touch van Bloodhound Gang lekker paste in hun pedaalslag zal mooi zijn meegenomen.
Artikel geschreven door Rob Gollin voor de Volkskrant op 28 februari 2023.
In het wiel van Wout en Remco
Profiel
Beschrijving
In het wiel van Wout en Remco
Profiel
Beschrijving
In het wiel van Wout en Remco
Profiel
Beschrijving
In het wiel van Wout en Remco
Profiel
Beschrijving
In het wiel van Wout en Remco
Profiel
Beschrijving
In het wiel van Wout en Remco
Profiel
Beschrijving
In het wiel van Wout en Remco
Profiel
Beschrijving
In het wiel van Wout en Remco
Profiel
Beschrijving
In het wiel van Wout en Remco
Profiel
Beschrijving
